Ett liv före och efter
Groep/Grupp A 240 Turbo
Wat anderen zeggen/Vad andra säger
In 1986 prepareerde de Belgische tuner RAS de 240 voor het Europese toerwagenkampioenschap
1986 trimmade belgiska motorsportföretaget RAS 240an för europeiska standardvagnsmästerskapet
European TouringCar Championship
Nederlands | Svenska
Neem een Volvo 240 Turbo in tweedeurs uitvoering en laat die meedoen aan het European Touring Car Championship (ETCC) volgens het Groep A reglement en je geeft een BMW 635 CSI, een Jaguar XJ-S en een Rover 3500 het nakijken. Klinkt simpel, maar toch is het zo. Al tijdens zijn eerste wedstrijd van het kampioenschap in 1984 reed de 240 100 ronden van de 150 vooraan.
In 1984 debuteerde de Volvo 240 in het in 1963 gestartte ETCC. Een jaar later won de 240 het kampioenschap. 1986 had ook afgesloten kunnen worden met het kampioenschap, ware het niet dat vooral Tom Walkinshaw met zijn Rover protesteerde tegen de 240 die niet aan de reglementen zou voldoen. De Fédération Internationale du Sport Automobile (FISA) diskwalificeerde Volvo, omdat de 240 op Anderstorp op loodvrije standaardbenzine met een octaangetal van 99 reed en op Zeltweg met een ontoelaatbare tankinhoud en dashboard. Twee overwinningen werden daarom geschrapt. Overigens zat de FISA in 1985 ook al achter Volvo aan. De 240 Turbo werd in 1983 gehomologeerd voor de Amerikaanse markt. Vijfhonderd evolutiemodellen werden daar toen afgeleverd, maar de Amerikaanse overheid had deze 240-ers niet geregistreerd. De reglementering van de FISA was ook de reden waarom Volvo zich twee weken na de laatste race in 1986 op Estoril uit het kampioenschap terugtrok.
De autoEen auto uit de Groep A klasse van het ETCC moet een vierzitter zijn, die in een oplage van tenminste 500 identieke exemplaren binnen een jaar moeten zijn geproduceerd. Deze auto’s moeten door gewone particulieren gekocht en op de weg gereden kunnen worden. Vóór deze 500 evolutieauto's moeten overigens eerst 5 000 standaardauto's zijn geproduceerd, oftewel 5 000 240Turbo's.
De Groep A 240 Turbo is een auto met 270-330 (1984), 340 (1985) of 340-350 (1986) paardenkrachten, die geleverd worden door een B21 motor met een Garret uitlaatgasturbo, Volvo’s eigen intercooler, een door Volvo gepatenteerde waterinspuiting en een eigen elektronisch ontstekingssysteem. De cilinderkop van de B21 is nagenoeg standaard met twee kleppen per cilinder. Nog meer cijfers (1985): de topsnelheid van de Groep A 240 Turbo ligt rond de 260 kilometer per uur. De acceleratie van nul naar 100 kilometer per uur neemt ongeveer zes seconden in beslag. De 200 kilometer per uur wordt van nul in ongeveer 20 seconden gehaald.
Het gewicht van de auto varieerde van 1 100 kilogram in 1984 tot 1 065 kilogram in 1986.
In de laatste race van de 240 op Estoril werd ook nog met het Electronic Traction Control (ETC) gereden. Het ETC zorgt ervoor dat de tractie van de auto vergroot wordt, als de omstandigheden daar om vragen. In vier milliseconden worden de turbodruk en het benzinetoevoer automatisch bijgesteld om de 240 in het juiste spoor te houden.
In 1985 reed de Turbo op Pirelli P7 banden in de maten 25/62 VR 17 (voor) en 26/64 VR 17 (achter). In 1986 werden Pirelli D3 banden gebruikt.
De vijfversnellingsbak van de Groep A 240 is van Getrag. Verder heeft de auto een Borg & Beck koppeling, een achteras met anti-slipdifferentieel van Volvo, gasgevulde schokdempers van Bilstein en een bekrachtigde stuurinrichting van Volvo zelf, maar dan zonder de bekrachtiging.
De teamsVolvo als fabriek deed nooit mee aan het ETCC. Het enige dat Volvo beschikbaar stelde was de constructie en de classificatie van de 240. De raceafdeling van Volvo, Volvo Motorsport, verkocht de onderdelen aan privéteams die de eigenlijke wedstrijdauto’s prepareerden. In 1984 kwamen Zweedse en Belgische teams aan de start. Het tweede jaar een Zwitserse en een Zweedse stal en het laatste jaar vocht het Belgische RAS om de eer.
De overwinningen
De eerste echte overwinning werd niet in het ETCC, maar in het Duitse DTCC behaald. Per Sturesson won voor een overmacht aan BMW’s in 1984 een wedstrijd. Hetzelfde jaar wonnen Ulf Granberg en Robert Kvist op Zolder de eerste wedstrijd van de 240 meetellend voor het ETCC. De overige drie 240-ers die meeededen kwamen als vijfde, zesde en tiende binnen.
De coureurs
Behalve de kampioenen van 1985, Gianfranco Brancatelli, bijgenaamd Brancan, en Thomas Lindström, reden onder andere Eje Elgh, Ulf Granberg, Johnny Cecotto, Mauro Baldi, Pierre Dieudonné, Sigi Müller en Didier Theys in een Groep A 240 Turbo. Gianfranco Brancatelli en Thomas Lindström reden in 1985 voor het team Volvo Dealer Team Europe van Rudi Eggenberger. Een jaar eerder prepareerde Eggenberger nog BMW’s. In 1986 zouden het Ford Sierra’s worden, maar het succes van 1985 werd door de Zwitser niet herhaald.
Nederlands | Svenska
Ta en Volvo 240 Turbo i tvådörrars utförande och delta med denna bil i European Touring Car Championship (ETCC) enligt Grupp A reglemente och en BMW 635 CSI, en Jaguar XJ-S eller en Rover 3500 drar det kortaste strået. Låter enkelt, men det är trots allt sanningen. Så tidigt som debuttävlingen i 1984 års säsong körde en 240 100 av 150 varv längst fram.
1984 debuterade Volvo 240an i ETCC som startade 1963. Ett år senare vann 240an mästerskapet. 1986 kunde också avslutas med att vinna mästerskapet om inte framförallt Tom Walkinshaw och sin Rover satte käppar i hjulet. 240an skulle enligt honom nämligen inte köras enligt reglementet. Fédération Internationale du Sport Automobile (FISA) diskvalificerade Volvo, därför att 240an kördes på blyfri 99 oktanig standardbensin på Anderstorp och på Zeltweg med en illegal bensintank och instrumentbräda. Två seger togs därför bort. FISA var för övrigt redan 1985 intresserade av Volvo. 240 Turbon homologerades 1983 för den amerikanska marknaden. Femhundra evolutionsmodeller levererades, men dom amerikanska myndigheterna registrerade 240 bilarna inte. FISAs reglementen var även orsaken till att Volvo drog sig 1986 tillbaka ur mästerskapet två veckor efter sista deltävlingen på Estoril.
BilenEn bil ur Grupp A klassen av ETCC måste vara en fyrasitsig bil som är tillverkade i minst 500 identiska exemplar under ett år. Bilarna måste kunna köpas och köras på en publik väg av vanliga privatpersoner. Före dessa 500 evolutionsbilar måste för övrigt först 5 000 standardbilar vara producerade, vilket i det här fallet innebar 5 000 240Turbo-bilar.
Grupp A 240 Turbon är en bil med 270-330 (1984), 340 (1985) eller 340-350 (1986) hästkrafter, som levereras av en B21 motor med en Garret avgasturbo, Volvos egen intercooler, ett av Volvo patenterat vatteninsprutningssystem och ett eget elektroniskt tändsystem. B21ans topplock är så gott som standard med två ventiler per cylinder. Ännu mera siffror (1985): Grupp A 240 Turbons topphastighet är ungefär 260 kilometer per timme. Accelerationen från noll till 100 kilometer per timme tar kring sex sekunder. Dom tvåhundra kilometer per timme från noll beslår ungefär 20 sekunder.
Bilens vikt varierade från 1 100 kilogram 1984 till 1 065 kilogram 1986.
I 240ans sista tävling på Estoril körde man även med Electronic Traction Control (ETC). ETC ökar bilens grepp på banan när det behövs. Inom fyra millisekunder justeras turboladdningen och bensintillförseln för att hålla 240an i rätt spår.
1985 körde Turbon på Pirelli P7 däck i storlek 25/62 VR 17 (fram) och 26/64 VR 17 (bak). 1986 användes Pirelli D3 däck.
Grupp A 240ans femväxlade växellåda kommer från Getrag. Bilens koppling är av märket Borg & Beck, Bakaxeln med differentialbroms kommer från Volvo. Dessutom har bilen gastryckstötdämpare från Bilstein och en servostyrväxel från Volvo, fast utan servo.
StallenVolvo som tillverkare deltog aldrig i ETCC. Det enda Volvo gjorde var att leverera 240ans konstruktion och klassifikation. Volvos motorsportavdelning, Volvo Motorsport, sålde reservdelar till privata stall som trimmade dom egentliga tävlingsbilarna. 1984 deltog ett svenskt och ett belgiskt stall i ETCC. Året därpå var det ett schweiziskt och ett svenskt team och sista året slogs belgiska RAS om 240ans heder.
Segrarna
Den första egentliga segern togs inte i ETCC, utan i tyska DTCC. Per Sturesson vann 1984 förre en övermakt från BMW bilar en deltävling. Samma år vann Ulf Granberg och Robert Kvist på Zolder första deltävlingen i ETCC i en 240. Dom andra 240 bilarna kom i mål på femte, sjätte och tionde plats.
Förarna
Förutom 1985 års mästare, Gianfranco Brancatelli, med smeknamnet Brancan, och Thomas Lindström, körde bland andra Eje Elgh, Ulf Granberg, Johnny Cecotto, Mauro Baldi, Pierre Dieudonné, Sigi Müller och Didier Theys i en Grupp A 240 Turbo. Gianfranco Brancatelli och Thomas Lindström kom 1985 ut för stallet Volvo Dealer Team Europe från Rudi Eggenberger. Ett år tidigare trimmade Eggenberger BMW bilar. 1986 blev det Ford Sierra, men 1985 års succé kom inte tillbaka för schweizaren.
Bronnen/Källor
- 280 hästar och en tjej / Krister Göranson. – Ratten. – nummer 1, 1984. – pagina/sida 43
- Afscheid van een kampioen : circuittest Volvo 240 / Mike Cotton. – Autoselekt. – nummer 12, december 1986. – pagina/sida 46-49
- Antique racers for antique dealers : old racing Volvos : Roger Bell says tanks for the memory. – Car Magazine, issue 421, september 1997. – pagina/sida 125
- Europees Kampioenschap toerwagens : Volvo en Rover : oorlog. – Autovisie. – nummer 14, 5 juli 1986. – pagina/sida 64
- Nu gäller bara VM för Volvo! / av Tege Tornvall. – Bilsport. – nummer 22, 23 oktober-5 november 1986. – pagina/sida 74, 75
- "Nu ska vi vinna EM!". – Ratten. – nummer 1, 1985. – pagina/sida 27
- Radarparet som gjort Volvo snabbast i Europa / av Anders Hultberg. – Ratten. – nummer 1, 1986. – pagina/sida 32-38
- Snabbt, fruktansvärt snabbt! / Henrik Moberger. – Ratten. – nummer 3, 1984. – pagina/sida 36, 37
- Toekomst toerwagenraces / Rob Wiedenhoff. – Autovisie. – nummer 11, 24 mei 1986. – pagina/sida 54-59
- Volvo 240 Turbo op kop in Europees Toerwagen Kampioenschap. – Volvo Journaal. – najaar 1985. – pagina/sida 47
- Volvo igen! . – Ratten. – nummer 4, 1984. – pagina, sida 48
- Volvo triomfen omstreden. – Autovisie. – nummer 15, 20 juli 1985. – pagina/sida 51
- Årets krutpaket / av Carleric Johansson. – Ratten. – nummer 2, 1985. – pagina/sida 34-37
| "Winnen is voor ons niet het belangrijkste"
"Att vinna är inte viktigaste för oss" Thomas Lindström en Gianfranco Brancatelli over het winnen van het ETCC in 1985 in Ratten nummer 1 van 1986 Thomas Lindström och Gianfranco Brancatelli om att vinna ETCC 1985 i Ratten nummer 1 från 1986 |
| "I've driven some mad machinery but nothing with such an excess of grunt over grip as this"
Roger Bell in Car van september 1997 over een proefrit in een Groep A 240 Turbo Roger Bell i Car från september 1997 om en provkörning i en Grupp A 240 Turbo |
| Anders Olofsson alias Olof Andersom
Anders Olofsson kreeg van Jan Lammers de bijnaam Olof Andersom, toen ze samen in de Formule 3 reden Anders Olofsson fick smeknamnet Olof Andersom (Olof Tvärtom) från Jan Lammers, när dom körde Formel 3 tillsammans Bron/Källa: Autovisie, 22 juni 1985 |